Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
Sığırcıklar ve her şey kalbimden havalanır Sığırcıklar, kiraz ağaçları, faytonlar Sonuçsuz yazdan konuşurum Kuşları havalandıran ılık rüzgârdan Bir kız var yüreğimi…
solmuş bir çiçek kadar erdemlisin sevişirken kırılgan ve biraz hafif bir tüy süzülüyor gözlerinin önünden zirveye düşer gibi ölüyorsun aniden aniden…
Her şey bir başlangıçtı başaklar bile Kırlar dağlar deniz kenarları Denize inen sokakların kuşları. Durup baktım yapraklar başlangıçtı Sonra evler pencerelerinden…
Ben nice İstanbul’lular gördüm sana gelinceye kadar Kirli paçavralara benzerdi insanları Dostluktan, vefadan yoksun. Bölünmüş, dağılmış, parçalanmış Ve herbiri kendi ağırlığıyla…
-Bu sayın mevsimi Kaça aldınız efendim evinizin içi sıcak Dışı soğukla süslenmiş Hem yaz hem kış mısınız-Babam merhum Kuşsütü alıp satarmış…
Tanzimat Dönemi
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörYeniciler
Birisi bütün düşüncelerinin sahibi Hatırası kara elleri beyaz Unutmak ist………………..
sen kader ağacı değilsin – nedeni bu tutkularına bırak kendini bir soluk va………………..
Sokağı beğendim mi bir bakıp pencereden Çıkıp gitmek olmalı özelliğim bu benim Senin durman, küçük…
Ne atom bombası, Ne Londra Konferansı; Bir elinde cımbız, Bir Elinde Ayna; Umurunda mı dünya!
Madem ki sevmiyorum artık, O halde, her akşam Onu düşünerek içtiğim Meyhanenin önünden Ne diye…
İsim gücüm budur benim, Gökyüzünü boyarım her sabah, Hepiniz uykudayken. Uyanır bakarsınız ki mavi.Deniz yırtılır…