Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
Diyelim yağmura tutuldun bir gün Bardaktan boşanırcasına yağıyor mübarek Öbür yanda güneş kendi keyfinde Ne de olsa yaz yağmuru Pırıl pırıl…
Yasaklar içinde tanıdım seni Sen bana yasaksın ben sana yasak Elini tuttuğun anlarda bile Ne kadar yakınsan okadar uzakOysaki dönüş yok…
Hayatın devraldığı sessiz bir özsudur acı birikir yüreğinin kıvrımlarında ve ağar gözlerine ağır ağır Bulutlar yere inmiştir artık ya da gurbettesindir…
Ben acılar denizinde boğulmuşum işitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarını Dalgalar her gün bir başka kıyıya atar beni Duyarım yosunların benim için…
Gülmeler,sevinç Ağlamalar,keder Sonu ölüm Annem öldü
Tekke ve Tasavvuf Edebiyatı
Seni seven aşıkların Gözü yaşı dinmez imiş Seni maksud…
Halk Edebiyatı
Tanzimat Dönemi
Kedimin her gece böbrekle dolardı sepeti Yok idi Ni’metinin râhatının hiç adedi Çeşmi şehlâ nigehi…
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörHer geçen gün bir aşkın gevşetirken bağını Her geçen yıl aşkıma yeni bir hız bıraktı. Onda bulmuş gibi hayatın kaynağını…
Toplumcu Gerçekçi Şiirler
Yeniciler
Sen varken kötü diye birşey bilmiyorduk Mutsuzluklar, bu karalar yaşamda yoktu Sensiz………………..
Annemi ölmüş gördüm rüyamda Ağlayarak uyanışımı hatırlattı bana, Bir bayram sabahı Gökyüzüne kaçırdığım balonuma bakarak…
İçtim o bin yıllanmış testiden, içtim, içtim, Örtüler arasında yeryüzü beğenisiyle Ayışığını paylaşırdı bacakları,
Öyle güzel ki ölürüm artık Beyaz uykusuz uzakta Kars çocukların da Kars’ı Ölüleri yağan karda…
Mahallemizde Senden başka ağaç olsaydı Seni bu kadar sevmezdim. Fakat eğer sen Bizimle beraber Kaydırak…
Çok geç, yüzeydeki güller için Bırakmaya çocuklar hatırlanır Kiliseler, camiler ve Allah’ın yoksulları Yapılır yeniden…
Fecr-i Ati Edebiyatı
Ey Türk, ey güneş oğlu, Yurdun güzellik dolu; Toprağı gül kokulu Cennettir Anadolu. Dağ, yayla,…