Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
Hocan Bedri Rahmi renkli güneşler bir iki kalın sözlük nakışlı veremler ve doğurgan aşklar yerdi bir oturuşta- çok kalabalık bir………………..
Siz ölüler ne yaparsınız toprağın altında Canınız sıkılmaz mı? Öyle çırılçıplak üşümez misiniz? Eviniz, vatanınız hatırınıza gelmez mi? Dünyada kalanları düşünmez…
Çok olun, çocuklar, çok olun, Yüzlerce olun, binlerce olun, onbinlerce. Daha çok olun, daha çok olun, Yapraklar kadar, balıklar kadar çok…
Rüyamda görsem inanmazdım Terkedipte gideceğini Neden yıktın bu aşkı neden Söyle söyle Acelen neydiGünler vardı yaşayacak Çok şey vardı paylaşacak Ne…
Behçet’e şimdi beni kıyısızlığa bağışlayan söz’ün adına konuşuyorum: büyük sular yaşadım yorgunum bu yaz sır tutmaz aynaları geçtim arkadaşlar yangınlar yandım…
Tanzimat Dönemi
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörYeniciler
Denizden yeni mi çikmisti neydi; Saçlari, dudaklari Deniz koktu sabaha kadar; Yükselip alçalan gögsü deniz…
sela verilirken kalktık kahveden , cumaydı,yılın en beklemiş günü, yemeni gibi üstünde tabutun, gölge veren…
Ben nice gözle nice denizle nice gazelle Rimle gördüm rimle bildim rimle yaşadım seniSen ne…
Ey bir muharebe meydanında Avuçları kanımla dolu, Kafası gövdemin altında, Bacağı kolumun üstünde, Cansız uyuyan…
Bir ilk çağıydı göğünün dünyada Ben geldim senin som akşamını açtım.Beyaz, bir yerdeydik………………..
Size baktım. Sesin eski ve yalnız Sizi soyuyorum. Büyük ağzınız.Gözlerinizi alıyorum. Gözle- riniz Ortaçağ. Kocaman…