başına gelenlere güvenenler için…
sabra meşgale taşıyan bir karınca misali bütün yorgunluğumu bir peşinat olarak say yaşadıklarımıza. arta kalan borcumu bir ara nefesim kesilinceye dek ağlayıp kapatırım. her şey güzel başlar. çünkü başlamak bitmenin en uzağında görünür, oysa yanı başındadır. herkes güzel başlar. uzunca bir şarkıya yetecek kadar bir iç çekişle, topu topu iki nefes arasında salınan bir sarkaca atlar gideriz yakınlara. bütün tahminler mutsuz sona oynanır ama ben sonlara inanmayan bir adamım, yani başlangıçlara… ne önceye yetişiyor elim, ne sonraya… ve ölünce olacaklar için sebepleri zihnimden kazıtmam birikiyor ha! birikiyor şu köşe başında birlikte güldüğümüz, şu balkondaki sigara, şu ellerin ellerimde gittikçe birikiyor ha! dönüp mazime baktığımda, yaşanan onca şeye kendimi kattığımda, yani her defasında açıldığım o denize yüzdüğüm gemilerle battığımda; dünyanın yalanlığı ikimiz arasında her daim boğdurulacak bir şeydir ha! öyledir. çünkü hep olmayacak şeylerin yazıldığı bir oyunun bitmeyen provası ve elbet seni bir türlü unutamıyor olmamla düşen irademin muhtevası aynıdır. boştur. bir yere varmaz. boş olmakta ve bir yere varmamakta rakip de tanımaz ha! bunun için dünya ilk elden çıkarılacak bir şeydir bizim için. öyledir. öyledir.
ve sen… bulunmayı hiç istemeyen o çocuk gibi durmadan, bir şarkıdan öbürüne geçiyorsun… peki beni ne diye o ıslıkların dudağıyla büyütüyorsun! ? bu dünyada hiçbir yere varmayan her türlü plana vardım. ve hiçbir yerde bu dünyaya varmayan bir plan bulamadım. yo hayır ben bırakmadım, plan yapmak beni bıraktı. hep önceden yapılan bir planın içine daldım. seni gördüm bir planın içinde. sonra seninle hep bir planın içinde kaldım.
şimdi gece uzadıkça, göğün altında yakılan her sigara… her şeyi geride bırakıyormuşum gibi sek! ya biz de kimselerin olmamış bir mazi gibiysek? ! koysak ateşi, koysak günahı, koysak bu tahammülfersa hayatı… tutsam elini buradan sabaha kadar yürüsek!