Cumhuriyet Dönemi Şiirleri
Dağ başından bir ışık geliyor Yansıyor gözlerimden şehre Bozkıra köy evlerineYorgun değilim seninle buluştum Bir mendil sevinç yolladım sana askerden Sevdamın…
Yalnızım. Gündüzler, geceler boyu yalnız, Ne elimden tutan dost, ne yüzüme gülen kız Dolaşıp durduğum sokaklar ıssız.Sokaklar unutturmaz yalnızlığımı, Bekarım. Beklemez…
Korku dağlarının yürekçisi, Ölüm denizlerinin kürekçisi; Öyle suskun oturuyor şişesinin basında, İçtiğinin hem hırsızı, hem bekçisi,Onu kırmış olmalı yaşamında birisi. Dinledikçe…
temizyürek’li mahmut’a bütün bir aşkyılı kapıştın siniruçlarınla güneşe, kış geldiğinde yer açmak için damarlarını ürküterek vücudunu dolaşan kanın umurunda olmadı başka…
Bu devran hep böyle sürüp gitmez ki Sen de solacaksın günün birinde Aklına gelecek ayrılığımız Pişman olacaksın günün birindeSenin de saçına…
Tanzimat Dönemi
Yedi Meşaleciler
Tümünü GörYeniciler
Ben geldim geleli açmadı gökler Ya ben bulutları anlamıyorum Ya bulutlar benden bir şey bekler…
ben kan diye başlamak isterim oysa gülün derdi başkadır lâle bahardan yanadır çiğdem güneşten konu…
Bir okla yarali kalbim Boyacinin sandiginda; Guvercinim kagit helvasinda; Sevgilim kayigin burnunda; Yarisi balik, Yarisi…
“sen Leyla değilsin” dedi Mecnun kavuştuğu andı çıldırmış sanıldı………………..
Bir rüzgar ilk başında belli Gökyüzünü çocukları büyütmüş Denizle kuşlarla evlerle var Dünyaya aşk diye…
Çekemezsin bir yere sineden başka. Biliyorum günler hep böyle geçecek. Ne akşamleyin komşu, ne bir…