Esti sinem yeli derdim artırdı
Ateşim yanmadan korlandı yine
Gülistan elinden selam getirdi
Sinem bülbülleri söylendi yine
Hayellerin kalb evime yeretti
Benliği perişan etti dağıttı
Senin aşkın bana “Hü dost! ” çağırttı
Can zülfün teline bağlandı yine
Gerçek bu meydanda gafil oturmaz
Asla vücuduna hile getirmez
Gönül aşnasını buldu yitirmez
Dost zülfün teline bağlandı yine
Değme dala değme gönül sayyadı
Dostun bahçesine kondurma yadı
Muhammed Ali’den tuttum bünyadı
Gönül bir ikrara bağlandı yine
Coştu Kul Himmet’im coştu ayılmaz
Arığına muhabbete doyulmaz
Tabip olmayınca yara sarılmaz
Yar geldi yaralar sarıldı yine