Kendi tatlı canına,
Nefsin hain yoldaştır.
Sakın nefsine uyma!
O dönektir, kalleştir.
Kötü yola iletir,
Küfrü, iman gösterir,
Ateşe çekiverir,
Yol kesen arkadaştır.
Kim ki, uyar nefsine,
Yazık eder kendine,
Uymayanlar nefsine,
Bil ki devletli baştır.
Hak rızasından kaçar,
Çirkin yollarda uçar,
Durmaz kötülük saçar,
Bulunmaz bir serkeştir.
Nefsin, ölümü anmaz,
Ne söylesen uyanmaz,
Öğütlerden anlamaz,
Sanki katı bir taştır.
Bağla nefis itini!
Yemesin halk etini,
Gizleme hayretini,
Deme nefsim yavaştır.
Bu Eşrefoğlu Rumi,
Nefsini öldüreli,
Ruhunu güldüreli,
Savaşları yavaştır.