Subh-dem aldı eline kadeh-i zer nergis
N’ola mahmûr-durur içdi-se sâgar nergis
Topraga dökdi ne kim nakdi var-ısa zer ü sîm
Çünki nûş itdi çemende mey-i asfer nergis
Virür uş necm ü şecerden görene dürlü nişân
Şâh üstinde niçe ki ola musavver nergis
Nâfe-i müşg gibi oldu mutayyeb gül-zâr
Micmere saldı meger ûd-ıla anber nergis
Bezm-içün şâh-ı reyâhîn çü gül-istâna gelür
N’ola altundan eger düzdi-se micmer nergis
Sebze içinde nazar eyleyene nüzhet-içün
Yıldırar şöyle ki bu gökdeki ahter nergis
Şekl-i hey’etde nedür çetr-i Ferîdûn lâle
Vaz-ı sûretde nedür tâc-ı Sikender nergis
Gül ü hem lâle müverred ferah-ıla iyaceb
Ne sebebden-durur oldugı müzafer nergis
Sebeb oldur ki gözin açubanın gördi yakîn
Ki olmayısar nite kim ser u muammer nergis
Tâze vü zinde-dil ü hurrem ü handan-ruhdur
Oduñ içinde meger oldı semender nergis
Kibr idüp felege başını indürmedügi
Geydügi-y-içün ola tâc-ı müzevver nergis
Meclisinde gülün uş almış eline def-i zer
Ohıya bülbül-ile hoş gazeli ter-nergis
Beñzeye gözlerüñe sinüñ iy dil-ber nergis
Ger kemañ-keş ola vü mest ü dil-âver nergis
Gerçi mestânedür ü hûb u hoş u ra c nâdur
Hâşa kim ola gözüñ-ile ber-â-ber nergis
Hîç gül-zâruñ içinde gözüñüñ şîvesine
Bitmedi bitmeyiser bir dahı nev-ber nergis
Kaldı hayran saçuña şöyle ki reyhân sünbül
Oldı fitne gözüñe şöyle ki abher nergis
Olmasa gözlerüñüñ işvesine vâlih ü zâr
Renc-ile olmayadı böyle muasfer nergis
Şekl-i hey’etde nedür çetr-i Ferîdûn lâle
Vaz-ı sûretde nedür tâc-ı Sikender nergis
Gözüm içinde makam itdi hayâli gözüñüñ
Su ahan yirde olur tâze vü hoş-ter nergis
Abherin gözlerüñüñ gördi hayâlin düşde
Rûşen ol kim bu sebebden-durur ahver nergis
Uyhudan kaldı gözüñ ışk-ıla bu oldı sebeb
Yerekân illetine düşdügi ekser nergis
Hasretinden olur ecvef bigi mu telü’l-ayn
Gözlerüñ nüshasın itdükçe muharrer nergis
Dürr ü zerden urınur tâc ki ola lâle bigi
Melik-i memlekete cân-ıla çâker nergis
Mîr Sülmân şeh-i kişver ki ayagı topragına
İrüp oldı zer ü sîm-ile tüvân-ger nergis
Gerçi bî-bâr-durur serv bigi emr itseñ
Hâr u ney bigi bitüre gül ü şekker nergis
Ger himâyet idesin bâga budur rûşen kim
Müşterî ola gül ü zühre-i ezher nergis
Ger inâyet nazarın ider-iseñ bir lahza
Ola ser-verlerüñ ayânına ser-ver nergis
Hasmuñuñ cânınadur çekdügi hançer sûsen
Düşmenüñ kasdınadur geydügi migfer nergis
Gözini çeşme-i hûrşîd bigi rûşen ide
Kılsa işigüñ tozûnı sürme-i agyber nergis
Getürür kahruñuñ isârı-y-ıla âb ateş
Bitürür lutfuñuñ âsârı-y-ıla âzer nergis
Hulkuñuñ râyihasın aldı sabâdan bir dem
Nefesin anuñ-ıçun itdi muanber nergis
Bahtuña ger sıgınup tîgi ala sûsenden
Düşmenüñ leşkerine ola muzaffer nergis
Ayet-i nûr-durur aduñ anı itmeye sevâd
Gözinün kıldı beyâzın verak-ı zer nergis
Çün çiçek bigi kenîz oldu sera-perdeñde
Lâyık ol kim urına başına efser nergis
Ger zer ü sîm ü eger dürr ü eger pîrûze
Hâk ider varlıgını yoluña yik-ser nergis
Ayagûn topragına âşık olupdur ne aceb
Işk derdinden eger oldı-sa asfer nergis
Ahmedî medhuñi yazduhda anuñ nüshaların
Tâc ider başına mushaf bigi anı her nergis
Bu nice ravza-durur ki oldı leb-â-leb lâle
Bu nice bâg-durur ki oldı ser-a-ser nergis
Îşüñüñ yüzini Hak gül bigi itsün tâze
Niçe kim arza ide gözlere manzar nergis