Yolumda cevr-i devr olalı vâki
Başuma geldi çoh dürlü vekâyi
Günümde geldi korhulu tarayık
Gicemde irdi mihnetlü mevâki
Girümden ohlar irerdi nevâfid
Öñümde hoœ kılıclardı kavâti
Hevâ mahmûn-ıdı cânlara mümlik
Hamîm-idi sular amâre kâtı
Gehî ehvâl olurdı bañaayık
Gehî olca irerdi baña râdi
Taşum tolmış-ıdı araz-ı emrâz
Nite kim içüm esbâb-ı vecâyi
Velî çün şavk var-ıdı göñülde
Baña olmadı mâni bu mevâni
Nedür ol şavk sultân pây-bûsı
Ki oldur dîn ü dünyada menâfi
Çü sürdüm yüzümi şâh işigine
Degül rencüm bihamdi’llâhi Sâni
Hüœâvend-kâr-ı âlem Mîr Sülmân
Ki aña lâyık Süleymân olsa tâbi
Anuñ afvı-durur her ayba sâtir
Anuñ lutfı-durur her cürme şâfi
Sezâ-yı saltanat oldugına anuñ
Kılıcı hüccet ü bürhân-ı kâtı
Nedür ay u güneş ol arada kim
Anuñ râyı zıyâsı ola satı
Ola-y-dı müşterî cân-ıla hûrşîd
Ayagı tozına bulınsa bâyi
Anuñ sayi-ledür gün bigi rûşen
Şerayide ne var-ısa şevâri
Yana çün şem barka garbda hasm
Kılıcuñ şakda olarsu lâmi
Cemîi işlerüñ-durur garâyib
Kamusı sözlerüñ-durur bedâyi
Her adı nesh itdi aduñ nite kim
Bu Kur’ânla oldı nesh ayruh şerayi
Sikendersin ki seddi kılıcuñuñ
Olupdur fitne-i Yâcûc’a dâfi
Bulınmadı saña mânend bir şâh
Cihân bünyadını uralı Sâni
Dilüñden câri ervâha meşârib
Elüñden sari eşbâha menabi
Senuñ zikrüñdedür cümle mahâfil
Senüñ şükrüñdedür kamu mecâmi
Elüñdür halk rızkına mekâsim
Kapuñdur hâcet ehline masâni
Cemâlüñ vasfıdur dünyide vâzıh
Celâlün sîtidür âlemde şavi
Cem-i lutfa tabuñdur müsâid
Kamusı hayra fikrüñdür müsâri
Duâñ-ıla muazzamdur medâris
«enâñ-ıla mükerremdür cevâmi
Sen olduñ davet-i ehl-i maâbid
Senüñle himmet-i ehl-i savâmi
Süñüñe tumedür düşmen nite kim
Yılana kût olmışdur dafâdi
Celâlüñ nerdübânı-durur ol kim
Nühustîn-pâyesidür çarh-i sâbi
Nite ki İsfendiyâr ola nügûn-ser
Senüñle Rüstem olursa musâri
Başı olmış hasmuñuñ ser-sâm-ı sevdâ
Devâdur aña macûn-ı mekâmi
Senüñ azmüñ n’ireye olsa câzim
Döner fi’l-hâl mâzîye muzâri
Senün zâtuñ aceb ne zât olur kim
Kamu vasfu’l-kemâle oldı câmi
Toludur nasruñ ayâtı basayir
Nite kim fethüñ ahbârı mesâmi
Maânîyi bedî itmege izâh
Senüñ zihnüñ-durur rûşen metali
Senüñ adlüñle arslan bişesinden
Geyikler buldılar ilen madâci
Kebuter bâz-ıla dutdı merâiş
Koyın kurd-ıla düzetdi merâti
Saña saglıh n’ola ger bir kuluñuñ
Ayagın aldısa çarh-ı muhâdi
Rızâ vü sabrdur her işe çâre
Kazaya çünki yohdur hîç dâfi
Kamu vardur çü sen varsın var olgıl
Çü metbû ola bulınur tevâbi
Dutarsân bâşeyi ola bir balaban
Ki anuñ saydı ola nesr-i vâki
Eger bir rûbehe binüm dir-iseñ
Esed sayd itmege olmaya kâni
Bahâr u îddür şâha mey it nûş
Bögün kim sebz ü tazedür merati
Cinan bâgıdur arâf-ı mesarih
Bihişt-i huld etrâf-ı mezâri
Güle karşu belâbil nagmesine
Benefşe boynın egüp oldı samic
Gör uş her zerrede yüz lâle nabit
Bah uş her sahrada yüz çeşme tâbi
Benefşe behmen ü reyhân u sünbül
Merâtide ne otlarsa revâti
Tolu sebzedür ü nesrîn menâhil
Kamu nergisdür ü lâle meşâri
Nite kim şem olmışdı Ahmedînüñ
Yanarken senden ırah gözi dâmi
Zaferânî-y-iken olmış-ıdı gül-gûn
Devâmi gözleri-y-ile medami
Haka minnet ki ayaguñuñ tozı uş
Aña kuhlü’l-cevâhir oldı nâfi
Çün irdüm hazretüñe arz itdüm
Medâyıhda bedayı la sanâyi
Çün idem hutbesin medhüñüñ inşâ
Cevabında kala müfham mesâki
Olam esnâf-ı ikbâle sezâ-vâr
Baña eltafuñ olursa zerayi
Sözüm dür şâha vâcibdür işitmek
Ne kim söz dir-ise dânâ-yı bâri
Yılandur hasm ejderhâ degülken
Gerek kim ola aña cehdün müdâfi
Kişi düşmenlerinden hayr ummah
Taleb itmekdür itlerden ekari
Nite kim şem olmışdı Ahmedînüñ
Yanarken sender ırah gözi dâmi
N’içe olsa çarhda lâmi mesâbîh
Niçe çıha metâliden tavâli
Sipâh ü haylüñe gerdûn muhayyem
Çeriñe encüm-i sâyir talâyi
Saña Hak ömr virsün ol kadar kim
Hisâbında kala aciz esâbi
Kazâda ne belâ kılıcı varsa
Adunun başına olsun kavâti
Sözüme düşmenüñ başı oldı makta
Ki yohdur dahı andan yig makâti