Benim aşkım; zavallı bir çocuğun
Ba’zı çilgın, hayâtı müstahkır,
Ba’zı pek hasta, pek hazîn, yorgun
Ruhunun hisli bir temâsilidir.
Benim, aşkım, bu bir çiçek ki uzun
Ömrü yoktur; hemen solar ve erir;
Kır, kopar; her yerinde bir solgun
Tazelik var ki bak ne hoş ezilir.
Kır, kopar; lâkin atma sakla onu;
Bir zaman sonra bir hediyyem olur
Sana öksüz, hazin, bükük boynu.
Kır, kopar… Âh kaçma zâlim, dur;
Beni âsî eder bu kirli firar;
Çünkü gencim, büyük gururum var.