Üsküdar’da bir başıma kaldım tutuklu gibi
Deniz kirli, martılar yorgun, gök kapalı.
Bir yağmur geldi martıları kopardı
Tozlu mavilerle durgun bir sessizlikten
Korka korka biraz da kızarak düşündüm
Bu acı ne bu tutku neyin nesi
Baktım ki ne o ne bu koca bir özlem
Çekip gidebilirdim yapmadım ellerini öptüm
Zaten nereye sorusunu yanıtlamadan gidemezdim
Dünya o kadar dolu ki sandıklar çalı süpürgeleri
Mutluluğa aday olmayan tek kişi yok
Ama herkes parmağının ucuyla tutuyor dünyayı
Tozlu resimler bıyıklar mutfak robotları
Daha neler neler saymakla bitmez
En iyisi ben buradan gideyim dedim
Ey boşluğa ıslık çalan fabrika bacaları.
Üsküdar’da bir başıma kaldım deli gibi
Kötüydüm bir yere koyamadım kendimi..