Tecellî-i cemâl ister
Gönül eğlenmez eğlenmez
Tesellî-i visâl ister
Gönül eğlenmez eğlenmez
Sivâ savmını kim dutdu
Visâlin ıydına yetdi
Cemâlin vasfın işitdi
Gönül eğlenmez eğlenmez
Cihânı gezse ser-tâ-ser
Görünmez ana bahr ü ber
Meğer yâ Rab seni ister
Gönül eğlenmez eğlenmez
Şu cân kim buldu cânânı
N’ider mülk-i Süleymân’ı
Kodu hayretde aşk anı
Gönül eğlenmez eğlenmez
Ne halvetde ne celvetde
Ne kesretde ne vahdetde
Ne Tûbâ’da ne Cennet’de
Gönül eğlenmez eğlenmez
Ne dünyâda ne ukbâda
Gönül bir özge sevdâda
Dem-â-dem fikr-i Mevlâ’da
Gönül eğlenmez eğlenmez
Cemâlin nûrunu gözler
Ana kâr eylemez sözler
Meğer Mevlâ seni özler
Gönül eğlenmez eğlenmez
Gönül vîrânesin yâ Rab
Kemâl-i fazlın ile yap
Edelden zâtını matlab
Gönül eğlenmez eğlenmez
Eğer dünyâ eğer ukbâ
Visâlinsiz kuru sevdâ
Hüdâyî n’itsin ey Mevlâ
Gönül eğlenmez eğlenmez