Aydınlık,
Bütün ölgünlüğüyle
Güze dönüşdü
Boğaziçi’nde;
Bir gri dalgacık
Ürpertircesine derinliğine,
Durgun sularla öpüşdü.
Eski sonbaharların
Ilık anıları,
Gözleri buğuladı;
Bir başka yaşantıya
Yerini bırakmadı..
Gri’yi kıskanan
Yaprak,
Sararıp – solup
Dalından düşdü,
Sabahların
Nemli rüzgârlariyle
Gülüşdü,
Çağla renkli
Yorgun bir dalga,
Küçük bir martı’nın
Kanadında üşüdü
Düşleri de tümüyle
Beraberinde götürdü.