Güneş yok,
gökyüzü tozuyor biraz, bu sabah
ve işte şu saatte yağmur
saçlardan süzülüyor.
El, görünen bir sevgiyle tutuyor bir eli
ve diyor ki, İsa
kendi çarmıhını sırtında taşıyan, marangoz muydu,
yoksa bir marangozun oğlu mu?
Zamanın başladığı günlere kadar gitsem, yaşamak
yine de çok kısa, diyor;
ve körüm ben, karanlıktan korkan
ağzının yarısıyla gülen bir kuşum.
Ve gülüyor ağzının yarısıyla.