Bilemez kimse benim gece yangınlarımı
Ben bilirim vuslata yakın iken bu kadar
Düğümledim dünlere umut yarınlarımı
Muhtacım bugün sana ekmek kadar su kadar
Ben bilirim ne kadar yandığımı her gece
Benim kadar o alev geceleri kim bilir
Kim bilir hangi dilde çözülür o bilmece
Bencileyin o dilsiz heceleri kim bilir
Silemez kimse benim bahtımdaki karayı
Ben silerim, gözyaşım gönlümdeki su kadar
Ne olur ey sevgili açma artık arayı
Kahrediyor hasretin vuslat korkusu kadar
Sanırsın ki sendedir yaranın en derini
Kavrulur bu ateşle niceleri kim bilir
Kim bilir kim dolaşır aşkın enginlerini
Gönülde vuslat denen yüceleri kim bilir