Ey sevgili, o doyulmaz aşkın yine naz elinde,
Yüzbinlerce “yed-i beyzâ” yeşerdi niyaz elinde.
Nice âşık dil açarken söylenmedik söz ufkuna,
Bir âh olup da tutuştu bin nağmeli saz elinde.
Esiyorken nice sevda poyrazında bin bir kışın,
Senin aşkın zemheriden zambak deren yaz elinde.
Bu nice sevda ki ey yâr, hasretine can dayanmaz,
Bir elimizde ölüm var, bir elimiz haz elinde.
El sallarız bu sahilden sana dönen sallar için,
Kirli bir mendil gibiyiz hayatın beyaz elinde.
Senin aşkındır şairin şaşkın ilhamıyla açan,
El yazması sevdaların solgun beytü’l gazelinde.
Beyhude mi vuslatına gönderilen bunca niyaz?
Ey sevgili, o doyulmaz aşkın yine naz elinde…