Öfke,
kara bir orak gibi,
kuşatır beni.
Her gün,
bir Nazigötürürdü,
sabah saat 8’de,
bir bebeği
ve kahvaltı için hafif ateştepişirdi tavasında.
Ve ölüm bakar ilgisiz bir gözleve kazır tırnak diplerindeki kiri.
İnsan şeytandır,
Bağırırım avaz avaz
.İnsan bir çiçektiryakılmamalı,
Bağırırım avaz avaz.
İnsançamurlara bulanmış bir kuştur,
Bağırırım avaz avaz.
Ve ölüm bakar ilgisiz bir gözleve kaşır kıçını.
İnsan minik pembe ayakları ile,
olağanüstü parmakları ilebir tapınak değildirama bir keneftir.
Bağırırım avaz avaz.
İnsan, bir daha asla bardak kaldırmasın.
İnsan, bir daha asla kitap yazmasın.
İnsan, bir daha asla ayakkabısını giymesin.
İnsan, bir daha asla gözlerini açmasın
bu tatlı Temmuz gecesinde.
Asla.Asla.Asla.Asla.Asla.
Bağırırım avaz avaz bütün bunları.
Yalvarırım Tanrı işitmesin beni.