mecnun’un tekiyim ben leyla’ya boşvermişim
seni sevdada bulmuş sevdaya boşvermişim
nice bin âşinayla kâm alıp gülistandan
tenhâda gül kurutmuş goncaya boşvermişim
o altın tüyleriyle savrulan kuşlar gibi
hep zümrüd’le avunmuş anka’ya boşvermişim
dem çekip kadehlere dökülüşüm bundandır
uşşak’ta karar kılmış nevâ’ya boşvermişim
ey şair, dünya kahrı sevdasız çekilir mi
dünyalar kadar sevmiş dünyaya boşvermişim