cesetlerinden cinnetler devşirdiğim bu kent
-ben ölürüm ah gülüm- cennete döner bir gün
ömrümün hikayesi buğulu bir intihar
bu titrek aydınlığım apansız söner bir gün
dünya değirmeninde kavrulmuş bir türküyüm
yarı açık perdeler yüzüme iner bir gün
canlı geldi bedenim cesur bir cinayete
tabutum toparlanır acılar diner bir gün
koy kıblene kalbini secde vur tabut üzre
ömrümüz musallada bu hüznü yener bir gün
zaten neyimiz kaldı bu yorgun bedenimiz
körpecik omuzlara usulca biner bir gün
babam kimin katili ben kimin maktulüyüm
şol böcek aşireti belki de siner bir gün
eziyeti banadır gözü kanlı gecenin
ben ölürüm bu dünya cennete döner bir gün
‘İnsan Bir Yalnızlıktır’