Pâdişâh-ı ‘Âlem-penâh Hullidet Hılâfetuhu Hazretlerine
Döymeyüp subh-ı tecellîde dem-i dîdâra gül
Tûr-ı Mûsâ gibi kendin itdi pâre pâre gül
Subh-dem dem urmasa sırr-ı Ene’l-hakdan eger
Gâlibâ Mansûr-veş asılmaz idi dâra gül
Nev-bahâr oldı açıldı gonce-lebler gülşene
Yir yok yapışa penbeyle meger dîvâre gül
Lâleler la’lîn-surâhî câmlar zerrîn-kadeh
‘Iyş içün geldi gül-efsûn içmege gülzâre gül
Cilve eyler nûrdan şehperle kâh-ı şâhda
Cennet-i gülşende benzer Ca’fer-i Tayyâra gül
Bâd Düldüldür benefşe önce yürür Kanberî
Surh-ruhsâr oldı döndi Haydar-ı Kerrâra gül
Berg sanma sebz ile eyler ‘alamet başına
Benzeyelden hayr-ı âl-ı Ahmed-i Muhtâra gül
Mâlîk-i Dînâr gibi mâlik-i dînâr iken
Jende-pûş oldı giyüp bir hırka-i sad-pâre gül
Bülbüle geh Gülsitân geh Mantıku’t-tayr okıdur
Gâh Sa’dîye ider taklîd geh ‘Attâra gül
Zehr-i cevr ile helâk olsa ‘aceb mi ‘andelîb
Beyzası jâle dönüpdür halka olmış mâra gül
Jâleyi her şeb sürer başına mânend-i gül-âb
Âh-ı bülbülden sudâ’ı var dönüp bîmâra gül
Her gice şeb-bûylar yakar buhûr-ı Meryemi
Deyrdür sahn-ı çemen anda büt-i Ferhâre gül
Ser-be-ser gûş olmaz idi bülbülün efgânına
Lutf-ı tab’ından eger meyl itmese eş’âra gül
Elden ele vara vara oluban âvâre gül
Çâk-dâmân oldı döndi şâhid-i bâzâra gül
Kullugunca eyledi her pâresin bâd-ı seher
Çünki koyup hüsnün itdi gülşene nezzâra gül
N’eylerem sensiz gülistân seyrini ‘ışkunda çün
Eşk müldür nâle bülbül âh sünbül yâre gül
Saklanursa hattun içinde n’ola gül-gûn ruhun
Konılur evrâk-ı mushaf içre ey meh-pâre gül
Girye vü şebgîrüm eyler tâze vü ter hüsnüni
Buldı şebnemle tarâvet ey kamer ruhsâre gül
‘Âşıka bir gül yeter lâzım degül tekrâr çün
‘Âşıka lâzım degül gül besdür ol ruhsâre gül
Gâh zahm-ı tîr-i hicr ü gâh dâg-ı derd-i ‘ışk
‘Âşıkun gönlini açar ara gonce ara gül
Derhem olup gonce-veş pîçîde-rûluk eyleme
Gül gibi handân olup ey baht gül bir pâre gül
İrmedi mi gûşına bâd-ı sabâdan ‘adl-i şâh
Nice bir âzâr eyler ‘andelîb-i zâre gül
Jâledür alnı deri hûn-ı cigerle kesbidür
Geldi anı bâb-ı şâha itmege îsâre gül
Sensin ol sultân-ı kişver-gîr tîg-i ‘adlüne
Yazılupdur mihr-i ‘âlem-tâb bir zer-kâre gül
Server-i serdârısın şâhân-ı dehrün hüsrevâ
Nitekim sultân olupdur cümle-i ezhâre gül
Bâd-ı ‘adlünle gülistân-ı zemân her dem bahâr
Tâb-ı hurşîd-i cemâlünle cihân hem-vâre gül
Tâb-ı tîgünle dil-i kâfirden îmân urdı berk
Virmedi bâg-ı cihânda gerçi seng-i hâre gül
Meclis-i hâsunda bülbüller ser-âgâz eylese
Dâyire tutar yanınca nagme-i edvâre gül
Kîse idüp gonceyi jâleyle urdı mühr ana
Pîş-keş göndermege sen server-i serdâre gül
Bâg-ı kadründe felek bir kûze-i pür-âbdur
Solmamaga konmış anda seb’a-i seyyâre gül
‘Âlemi ser-sebz ü handân eyleyen ‘adlün durur
Su içinde tâze vü ter saklanur hem-vâre gül
Serv sancak lâle bayrak tîg sûsen tîr şâh
Hâzır olmışdur rikâbunda şehâ peygâre gül
Haymeler kurmış alâylar baglamış ezhârdan
Dirnegi var bâgda benzer sipahsâlâra gül
Sıklugı dindi dem-i ‘adlünde sâz erbâbınun
Devr-i insâfunda varmaz hâne-i hammâra gül
Götürür tûmâr-ı şi’rün başı üzre ehl-i dil
Takınurlar ziynet içün nitekim destâre gül
Der-miyân itmiş zer-i sürhını açıkdur eli
Öykünür dest-i güher-pâş-ı şeh-i serdâre gül
Kâdir iken niçe kîse dirhem ü dînâre gül
Jâlelerden lü’lü’-i nâb u dür-i şehvâre gül
Şeh-levendâne diyüp dilde niyâz elde piyâz
Berg-i sebzeyle diler şâh işigine vara gül
Rişte-i cân ile bagla deste eyle gülleri
Yâd ide elvâre ahvâlün yalvara gül
Tab’-ı nâzük pâdişâha ‘Âşıkâ virme sudâ’
Bülbül-âsâ nâliş itme döyemez âzâre gül
‘Arz-ı eş’âr âsitân-ı pâdişâh-ı ‘âleme
Fi’l-mesel ‘âşık iletmek gibidür gül-zâre gül
Gonce-veş kan tolmasa peykân-ı mihnetle yürek
Bir gül-i sad-bergdür dir idi bu tûmâra gül
Dil tolu hûn-âb etrâfında her sû tîr-i gam
Gûyîyâ gül-zârda düşmiş miyân-ı hâre gül
Bûy-ı fazlum itdi yirüm âteş-i zillet benüm
Şimdi mi oldı gül-âb içün salınmak nâra gül
Nahl-i güldür bûy-ı ma’nâ ile pür her mısrâ’ı
Gülsitândur şi’rüm açılmış der ü dîvâre gül
Cilve idüp niçe kim gülşen bahâr irüp ola
Serv kâmet zülf sünbül gonce leb ruhsâre gül
Solmaya güler cemâlün gül yüzün handân ola
Nev-bahâr irüp niçe kim fer vire gül-zâre gül