Haymen etrâfın dil artık devr ider câsûsdan
Taşra kalmış sanki bir pervânedür fânûsdan
Haste-i ‘ışkı uşandursa hayâl-i hâl-i dost
‘Aks-i zülf olur meges-rân şehper-i tâvûsdan
Bâ-yı ma’kûsıdur ebrûsı yazılmış rûyda
Şekl gösterdi mir’ât-ı ruh ol ma’kûsdan
Kûşe-i kûy-ı harâbât u şikest olmış sifâl
Yegdür iklîm-i Kubâd Evreng-i Keykâvûsdan
Cây-ı emn ey dil melâmet kûyıdur irmez ana
Geçmeyen der-bend-i nâm u varta-i nâmûsdan
Umaram hâkisterümden ide bir ‘âşık zuhûr
Olmayam gayretde eksük ‘Âşıkâ kaknûsdan