Sürdüm şu denlü reh-güzer-i esbüne yüzüm
Ebrum nakşını gören anlar nişân-ı sümm
Zülfün gamıyla hâlümi anlar şu kimse kim
Der-bend içinde kala şeb ire reh ide güm
Dil tîg-i gamze küştesidür çîn idüp kaşun
Terk eyle yaykarayı begüm bir olur ölüm
Pâ-bend-i ahmakdan idüp sûfî rîşini
İtdi har-ı riyâya ridâsını pâldüm
Hâlî gamın unut hatı irişdi ‘Âşıkâ
Hâb-ı ecel irişdi meges virmez üştülüm