Benim öykülerim biraz da var olmamaktı
Yaşamamak gibi düzgünlüğe kim dayanır
Yalnız yalnızlıklar yarışırdı benimle
Onlar Leyla’nın güzel olduğu yıllardı
Günler uzun derin sulardı yolculuklardı
Livarlarda çırpınan poyraz nefesleriydim
Göğün mavi bahçelerinde mihman kalmadı