Umutsuzca insan arıyorum.
Tünel karanlığını aydınlatmak için
Diyojen’in feneri solgun sönük.
Kalabalıklarda insan kayboluyor –
bataklıkta bir köpükçük sanki.
Yirminci yüzyılın sonunda
bu lanetli gezegenin
kalabalıklarında
gökteki yalnız Tanrı
insandan daha kolay bulunur.
İnsan arayıcısı –
altın arayıcısı,
iktidar arayıcısı
ve Tanrı arayıcısından
çok daha umutsuz bir uğraş.
Yapacağın biricik şey kalıyor –
kendi kendini aramak.
Umarım,
kendinde insan izi bulursun!