Karısı için bir şiir yazdı ozan:
“Işığımsın benim, yıldızım, şafağımsın,
Yanımdaysan, her şey güzel, doyumsuz,
Yok musun, her şey acı, tatsız! ”
Tam bu sırada karısı -yıldızı ve ışığı-
Gülümseyerek gelip kapıda durdu
“Yine mi sen? ” diye bağırdı ozan,
“Çalışıyorum, Tanrı aşkına git başımdan! ”