Ant içtik Atam, gitmeye gösterdiğin izden.
Gölgen tutacaktır bizi her gün elimizden.
Çiğnenmeyecek göklere yükselttiğin ülkü.
Ta aşra çıkardın, yaralanmış koca mülkü.
Bir ay gibi yurdun sönük ufkunda belirdin.
Öldün denemez, tarihe, hem dipdiri, girdin.
Yok sanki bugün sendeki nur ayda, güneşte.
On beş yıla sığdırdın Atam yüz yılı işte.!
Bir dağdın aşılmaz, yüce gökten daha yüksek,
Yetmez biz asırlarca o namınla övünsek.
Parlar o adın, her yanı birden gece sarsa,
Irkın sana bir taht, ebediyet sana darsa.
Solmaz o beniz, yok o bakışlar yine mavi,
Layık seni tutsak biz ilahlarla müsavi.
Batmaz o güneş, nurunu toprak bile çalsa,
Gençlik Ata’nın yolcusudur, bir kişi bile kalsa.!