Kadeh bir bedendir, içinde can var can
Candır kadehin bedeninde camlaşan
Donmuş sudan ateş süzülür sanki
Erimiş yakut, gönül sırçasından
Meyhanede kendini bilenler bulunur
Bilmeyeni ayırmak da kolay olur
Yıkılsın bilgisizlik yuvası medrese
Ordan kendini bilip de çıkan hiç yoktur
Yeryüzünü gül bahçesine çevirmekten
Daha güzeldir bir insanı sevindirmen
Bin kulu azat edenden daha büyüktür
Bir hür insanı iyilikle kul edebilen
Kaygılar tasalar sarmasın içini
Olumsuz düşlere kaptırma kendini
Ayrılma yarin ve çimenin koynundan
Kara toprak koynuna almadan seni
(İstanbul – 25.02.2007)