Ey erenler, ey gaziler sultanı!
Bizim demimize girenden medet.
Akıp giden böyle bir ırmak gördüm
Irmağa bu hızı verenden medet.
Ah ile vah ile «kırklar»a varıp
Yüzüğün sırrını danışıp sorup
Fazlı’nın borcuna emanet durup
Terazi gözüne girenden medet.
İnan ki sultanım değil Irak’ta
İkilik olamaz böyle bir farkta
Arş yüzüne gidip kelam-ı Hak’ta
Muhammet’e yüzük verenden medet.
Der Mahzuni Şerif hu deyi deyi
Mudukap eylemiş ulu «Kabe»yi
Horasan’dan alıp yetim yavruyu
Kıraç Berçenek’e sürenden medet.