Bu akşam sonbahar ne kadar serin;
Geceyi hasretle bekliyor zaman.
Üstünde hasretle leylekler uçan
Beyaz perdeleri indiriverin.
Masamda düşünen eski lâmbayı
Yakmayın, odamız karanlık dursun; .
Gecenin ufkundan yükselen ayı
Görelim, perdemiz üstüne vursun.
Perdemiz üstünde uçan leylekler
Şimdi ay vurunca, yabancı, uzak
Mâvi bir iklîmden kanad çırparak
Geçen leyleklere benzeyecekler.
O zaman unutup aşkı, hevesi,
Neş’eyle çarparken yorgun kalbimiz,
Göğsümüzden kopan bu coşkun sesi
Kanat seslerine benzeteceğiz.