Bir çiçek, açması yasaklanmış
bir gül ama kokusu yok,
bir ceylan uzak tutulmuş suya
bir soru, yanıtını arayan.
Bir dağ aşınarak yaşadı, o kadın
yırtık bir masaldan doğurdu seni
yoruldu aşkın atı, kan işe koyuldu
şimdi bir efsane yontuyordur
yüzünü gömüyordur halkına.
Anılar, mektupların solgun pulu
bir kapı, unutulmuş aralık bırakıldığı
ayaklanmış, yağmur olmuş bozkıra
ateşle korkutulmuş ormanı
orada insan, dünyanın korkuluğu.
Veysel Çolak