Ey hame eser senin değildir
Ey şeb bu seher senin değildir
Envar-ı füyuz-ı Mürşid-i Rum
Afaka Fürugum etti malum
Kıldı beni tıfl-ı mısra’ asa
Doğdum doğalı suhanle ber pa
Ben tıfl idim eylemezdim ülfet
Bulmuştu sözüm temam şöhret
Bi-minnet ü üstad-ı talim
Ser-name-i tab’ım etti tanzim
Allah Allah zihi inayet
Na- baliga hikmet-i belagat
Feyz erdi cenab-ı Mevlevi’den
Aldım nice ders Mesnevi’den
Güya ki o bahr-ı bi gerane
Olmuş hum-ı rengden nişane
Dil hemçü şegaal o bahre düştü
Hem-cinslerim başıma üştü
Tavus-ı behişte eyledim naz
Amma ki yok iktidar- ı pervaz
Boş boşuna ney veş ettim efgan
Ben söyledim oldu şem’ giryan
Olmuştu bu sine dik-i hikmet
Ni’met leb-i gayre oldu kısmet
Sinemde ne aşk var ne tabiş
Ebna- yı zemana bir nümayiş
Müjdemden alındı aşinalar
Gitti hepisi deyip dualar
Ben kaldım o söz lebimde kaldı
Keşt-i murat lenger aldı
Canımda ne suziş-i taleb var
Gönlümde ne neşe-i tarab var
Bu resme kalır gidersem eyvah
Tevfikına mazhar ede Allah