Mi‘râc-ı âhum olmış iken âsmâna dek
Şimdi kemâl-i za‘f ile yetmez dehâna dek
Ser-rişte-i ümmîdimüzi kuteh eyleme
Koy zülf-i tâpdârını düşsün meyâna dek
Zâhid o rind-i bâde-perestüz ki lâleveş
Geldük ayagımuzla ‘ademden cihâna dek
Döndürme bâgbân der-i gülzârdan beni
Ol gül‘izârı beklemem illâ hazâna dek
Âgâh sürme-rîz-i dem-i Sâ’ib olmasa
Âvâzemüz giderdi bizüm Isfahâna dek