Tîre rûz iden beni nâz ile bir meh-pâredür
Tâbişi dâ’im o mihrün hâne-i agyâradur
Hiç dil-hˇ âh üzre olmaz cünbüş ü ârâmımuz
Kâr-fermâ-yı felek ger sâbit ü seyyâredür
Gaflet-i tıflânemüz gitdükçe efzûn olmada
Ra‘şe-i pîri sanursın cünbüş-i gehvâredür
Zînhâr ülfet-nümâ lutfıyla her simîn tenün
Çok da nakd-ı vuslata ey dil atılma pâredür
Şu‘le-âşâm-ı gam oldum hicr-i la‘l-i yârdan
Her bun-ı mû peykerümde âteşîn fevvâredür
Kimseden hemvâr vaz‘ Âgâh görmez rûy-ı türş
Cebhe-i pür-çîn-i sûhân çöp-i nâ-hemvâredür