I
Dilâ şimden girü dâmân-ı kûh-ı gam yatagundur
Seni böyle perîşân iden âşüfte dimâgundur
Sana kim didi meyden tevbe kıl kendi yasagundur
Temâşâ-yı çemenden men‘ iden dîvâr-ı bâgundur
Gönül-sûzân iden cism-i nizârun tâze dâgundur
Seni pervâne-i ‘aşk eyleyen kendi çerâgundur
II
Vücûdun âteş-i gam yaksa da incinme cânâna
Temennâ-yı visâl-i yâr iden ‘âşık kıyar câna
Hadîs-i ehl-i dildür ‘ârif isen atma yabâna
Budur meclisde dâ’im güft u gûy-ı şem‘ ü pervâne
Gönül-sûzân iden cism-i nizârun tâze dâgundur
Seni pervâne-i ‘aşk eyleyen kendi çerâgundur
III
Bu dinlendi sadâ-yı tîşeden Ferhâd-ı nâ-şâda
Bu anlandı zebân-ı lâleden dâmân-ı sahrâda
Bu beyt-i dil-güşâ besdür kamu ‘uşşâkı irşâda
Bunı tekrâr iderdi dem-be-dem Mecnûn-ı âzâde
Gönül-sûzân iden cism-i nizârun tâze dâgundur
Seni pervâne-i ‘aşk eyleyen kendi çerâgundur
IV
Beni ayırdı çarh-ı sifle ol serv-i revânumdan
Hamûş oldı çemende bülbülân âh u figânumdan
O bî-pervâ hazer kılmaz ‘aceb sûz-ı nihânumdan
Şikâyet kılmazam ol dilber-i nâ-mihrbânumdan
Gönül-sûzân iden cism-i nizârun tâze dâgundur
Seni pervâne-i ‘aşk eyleyen kendi çerâgundur
VV
Garaz bir gün şikâyet-nâme-i ‘aşk-ı mecâz itdüm
Yem-i fikre düşüp endîşe-i dûr ü dırâz itdüm
Tefe’ül eyleyüp Dîvân-ı Vecdîden niyâz itdüm
Açup bu matla‘-ı rengîni Âgâh imtiyâz itdüm
Gönül-sûzân iden cism-i nizârun tâze dâgundur
Seni pervâne-i ‘aşk eyleyen kendi çerâgundur