Bî-bekâdur bu menzil iy ahbâb
Fe’ttekûl’l-lâhe yâ ûli’l-el-bâb
Kopdı kaht-ı vefâ vü bu müşkil
Ki bulınmaz bu kahta fethü’l-bâb
Olma ahdine garre dünyânuñ
Sadıku’l-kavl ola dime kezzâb
Beni sîr-âb ide dime cihân
Sanıban bu serâbı sen sîr-âb
Dünyadan kes taallukı ki oldur
Senüñ-ile Hak arasında hicâb
Saña senlik-durur ikâb u belâ
Ki oldı âfet ukâba perr-i ukâb
Senligi terk it ki rûşen ide
Göñlüñi şule-i ileyh-i me’âb
Zîr ü bâlâ ne varsa oldur bes
Ki yakîn mihr nûrıdur meh-tâb
Hâcetüñ andan isde ki ide saña
Feth-i bâb ol Müfettihü’l-Ebvâb
Ger dilerseñ ki ide günâhuñı mahv
Tevbe it “innehü Hüve’t-Tevvâb”
Nefsi ko ki olmaya işüñde hatâ
Akla uy ta ki re’yüñ ola savâb
Ekdügüñ dâneyi nedür bil kim
Cev-be-cev idilür senüñle hisâb
Dünyada tâat it ki ukbîde
Görmeyesin ki “keyfe kâne ikâb”
Utan andan ki anuñ katında-durur
Ne ki var zerre zerre ilm-i kitâb
Düriş anlardan ol ki vasfı olaruñ
Geldi “tûbâ lehüm ve hüsnü me’âb”
Olma câhına dünyanuñ garre
Ki karâr almadın döner dolâb
Ne assı olmah emel evi mamûr
Çünki ola serâ-yı ömr harâb
Dünya kalmaz kimesneye ne gerek
Pes anuñ-çun bu kamu renc ü azâb
N’oldı gör Şâsb kanı Nîrem ü Sâm
Kandadur Zal ü Rüstem ü Sührâb
Hulefâ n’oldı ya mülûk-ı Acem
“Ehleke’d-dehr ûlâ’ike’l-ahzâb”
Taht u tâcı koyup bu sultânlar
Uş yaturlar çüriyü taht-ı türâb
Sür göñülden bu dünyanuñ mihrin
Koma kim büt-gede ola mihrâb
Tîz bitür hayr işi kılma direng
Ki ider gitmege bu ömr şitâb
Yigid-iken ibâdet it senden
Ne gele çünki gide ahd-i şebâb
Zikrini komagıl dilüñden anuñ
Ki aña ider kamu rücûc u iyâb
Dane ekmezsen itme dahla tamac
Amel itmezseñ umma hîç sevâb
Kurı yayı ki şirkdür ider ol
Tâatuñı “bikîatin keserâb”
Her ne bâb-ıla ki Ahmedî söyler
Sözi hikmet olur u faslı hitâb
Üşbu resm-ile yanmaya oda ûd
Üşbu sâza iñilemeye rebâb
Sözde anuñ bigiyem diyene di kim
Nice bülbül bigi ide nagme gurâb
Oldur ol kuş ki şâh-ı sidre aña
Dâm-durur yolında iy ashâb