Bahâr oldı bezendi dâr-ı dünya
Çiçekden oldı yür gül-zar-ı ukbâ
Çemen Erteng nakşın gösterür kim
Sabâya Hakdan irdi rûh-ı Mânî
Agaçlaruñ görüp neşv ü nümâsın
Heves ider ki yire ine tûba
Şecerde rûşen uş nâr-ı şükûfe
Meger girü tecellî buldı Musa
Sabâ ölmiş yiri uş kılur ihyâ
Zi virilmiş aña icâz-ı Îsâ
Tolu nur u sürûr u revhi ü reyhân
Meger oldı çemen Firdevs-i ala
Benefşe gûş olmışdur meger kim
İder bülbül gülüñ vasfını imla
Gören gül nâzın u bülbül niyâzın
Bilür nice-y-di Mecnûn-ıla Leyla
Uzatmış dillerin susen meger kim
«enâsın ider ol sultânuñ inşa
İmâret kıl bizi câm-ıla sâkî
Harâb olsun n’olur bünyâœ-ı takva
Şerîat ahmakı nehy itse andan
N’ola çün akl virür aña fetva
Kadeh gam bahrına keştîdür ol kim
Necât isdeye bi’smillahi mecra
Görüben itidâlını bahâruñ
Ki andan zinde olur ervâh-ı mevta
Gülüñ karşusına sâz itdi bülbül
Bu şiri kim taña kaldı aña şura
Ne renge nakş itmiş sini Mevlâ
Ki âlem ışkuña kılur tevella
Lebüñde gizlü esrâr-ı kuli’r-rûh
Yüzüñde rûşen envar-ı tecella
Bu saç mı yâ şeb-i yelda vü ya Kadr
Bu yüz mi bedr mi yâ îd-i Adha
Agız mı bu ki varlıgın bilene
Diyilür yalemü’s-sırre ve ahfa
Saçuñuñ ukdesidür zulma menzil
Gözüñün işvesidür sihre me’va
Gözüñe ne aceb öykünse nergis
Ki olur bî-hayâ ol ki ola ama
Yañaguñ hacletinden derledi gül
Bi-hamdi’llah hayâ var anda bârî
Helâl itdüm gözüñe kanumı kim
Yoluñda ölmek-durur dirlikden evla
Gözüñe pend it zulmı kosun kim
Şehüñ der-gâhı oldı adle mesva
Melik Sülmân Süleymân-ı zemâne
Ki aña kul yaraşur Fagfûr u Kisra
Şeh-i iklîm ki oldı vü olısar
Anuñ hükminde cümle mülk-i dünya
Hak anı şahlıga hâs itdi düşmen
Nedür bâtıl nitekim Lât u Uzza
Ferîdûnsın olursa hasm ›ahhâk
Ola tamarları boynında efc
î
Kapuñuñ zînetin görüp selâtîn
Saña kul olmagı ider temenna
Sözüñde yoh dimek yohdur meger kim
Dilüñde zıdd düşdi yı-y-ıla ha
Sözüñ vardur dimekdür sâyile kim
Dilünüñ lâzımıdur vâv-ıla ra
Cihana cân u belkim câna hem cân
Bugün sensin nite kim lafz u manâ
Ne başara senüñle düşmenüñ kim
Ne avretdür ne er şöyle ki hunsa
Nesebden yohdur assı düşmenüne
Ki renginden bulamaz nefi cinnî
Bilür hâlin elüñde n’olısar lîk
Virür kendüzine olmaz tesellî
Bulıt cûduñdan idrâr alur-ısa
Getüre şehd-hanzal kand-kesnî
Suyı ola Âb-ı Hayvân topragı müşg
Eger çeşme bula lutfuñdan icra
Saña gûn bigi her iş oldı rûşen
Ki ider râzın felek göñlüñe inha
Dilerse keşf-i râz itmek zamirün
Komaya gayb sırrında muamma
Görürse hûr u Rıdvân meclisüñi
Diyeler kim zi sûret zî heyûla
Olur dilinde şîrin Ahmeînüñ
Senüñ medhüñ nite ki esma-i hüsna
Kişi ki itmeye medhüñ suhfın ez-ber
Mecûsîdür kitâbı Zendvâsta
Niçe kim ömrden bula mevâlîd
Atâ zî kübrî vü uzmi vü sugra
Saña heylâc ömrüñ bahşiş itsün
Atâdan anı kim ol oldı uzma
Adûnuñ kısmeti sugrî düşüben
Virilsün mevhibetden saña kübra