Ben ezelde ışkuñı cândan tevellâ itmişem
Tâ ebed uş senden artuhdan teberrâ itmişem
Her kişi bir nesne ider bu cihânda ârzû
Ben saña kul olmagı senden temennâ itmişem
Bir nazar kıldugı-çun gayre bu ter-dâmen gözüm
Kara dürtüp yüzine ben anı rüsvâ itmişem
Can lebüñ sırrında bir şîrîn-haber virdi baña
Ben anı gör kim ne lutf-ıla mü’eddâ itmişem
Sini görmekde gözümüñ ayni insâniyyetin
Sen bilürsin gerçi ayruhdan muammâ itmişem
Gayb nakşı-y-ıla her-dem müntakış ola diyü
Göñlümüñ âyînesini uş musaffâ itmişem
Rabbi ernî didüm-ise bir tecellî-çün n’ola
Göñlümi ol nûra çün kim Tûr-ı Sînâ itmişem
Ol güher yolına kim görinmez itmege nisâr
Altunı lal-i mezâb-ıla muhallâ itmişem
Bu vücûd-ısa aramızdaki olmışdur hicâb
Uş anı yoluña virmege müheyyâ itmişem
Yüregümüñ odına bir fath-i bâb ola diyü
Gözlerümüñ yaşını gör nice deryâ itmişem
Kadr ü câh u mâl ü mülk ü haşmetinden dünyanuñ
Çünki fânidür bu göñlümi teberra itmişem
Mümkin ola mı ki idem bu hâk-dâna iltifât
Ben ki bin kez Kuds gül-zârın temâşâ itmişem
Oldugum-çun yüzüñüñ mihrine şeb-nem bigi mahv
Adumuñ yirin serâdan uş «üreyyâ itmişem
Ikd ider her bî-haber har-mühreyi gûher diyü
Nakdümüñ ben ıkdını lü’lü-yi lâlâ itmişem
Her fasîhüñ sözidür lillâhi derr ü kâ’il
N’irede kim Ahmedînüñ şirin imlâ itmişem