Billah ki hüsn âyeti şânuña inmiş iy piser
Bilsem perîsin yâ melek yâ hûrî vü yâ-hüœ beşer
Ten mi bu yâ berk-i semen der mi bu yâ dürr-i Aden
Hat mı bu yâ müşg-i Hoten leb mi bu yâ teng-i şeker
Hayrân kala-y-dı yüzüñe gül sahlayu bilse hayâ
Fitne ola-y-dı gözüñe nergisde varmıssa basar
Çözmiş benefşe zülfini kim müşg-i terden dem ura
Miskîn işitmez kulagı kim ala zülfüñden haber
Lâle firâkuñ odına yandı karara şem-veş
Hâline anuñ şâhid uş dûd-ı dil ü hûn-ı ciger
Saçûn hevâsın söylesem olur mutavvel sözlerüm
Agzuñı añsam kâfiye teng olur u söz muhtasar
Yüzüñ görenleri gözüñ aynı belâya düşürür
Sanma ki cevr ü fitneden hâlî ola devr-i kamer
Şâhâ cemâlüñ nakşını yazalı Nakkâş-ı Ezel
Nîçe kalem bigi sünüñ yoluñda çekdüm derd-i ser
Çün vasf idem lalüñüñ râzını sözümden benüm
Biñ gûş her bir gûşede tolar sadef bigi güher
Dir Ahmedîden işiden vasfın lebi ruh-sâruñuñ
Lillâhi derrün kâyilün bârîk-söz nâzük-nazar