Bir yir ki ola evveli vü âhiri fenâ
Bellüdür anda kim ne kadar bulına bekâ
Ol kim finâsı ola fenâ yiri iy aceb
Kimseye itdi mi ve ya hoœ ide mi vefâ
Tolu-durur belâ-y-ıla ucdan uca cihân
Kimdür ki anuñ belâsına olmadı mübtelâ
Çarhuñ medâr u mihver ü kutbına bahma kim
Bu ömr dânesini yügidür bu âsiyâ
Bir külhân-ı küdûret ü zulmet-durur cihân
Gül-şen bigi anda bulına mı nûr u yâ ziyâ
Ömrüñ yile virür niçe kimsene üşbu yil
Sen aña müşg ü gâliye dirsin zihî hatâ
Dünyî hevâsı her neyi saña itdi nîş-ker
Şöyle ki itdi gözlerüñe hâki tûtiyâ
Nergis bigi eger saña zerrîn ola külâh
Yâ gonca bigi lal-ile pîrüze-gûn kabâ
Ne fâ’ide çü nâ-geh irişüp ecel yili
Topraga savuruban ider cümlesin hebâ
Her ne varı-ısa taht-ı Süleymâna dek kamu
Çün kim yile varur gam u mihnetdür ü şikâ
Dünyî senüñ revânuñ u cânuña hasm sen
Cân-ıla sevdügüñ anı olur mı aceb revâ
Çün zûd mîr olup burada hâk olur kişi
Pes assı ne ki olasın emîr yâhû pâdişâ
Dünyî hevâsı aslı vebâdur suyı maraz
Olmasun aldaya seni bu âb u bu hevâ
Anuñ-ıçun bu hâk hevâya hilâfdur
Kim kamu hâle anda muhavvil-durur kazâ
Çün kim kazâ-durur kamu halkuñ inân-keşi
Pes kamu hâle vâcib olur sabr-ıla rızâ
Üç oglanı ki maden ü hayvândur u nebât
Bu dört ana-durur iden ol tokuz ata
Ol kamusına birden olur bu cemî-i hükm
Dahı itikâd ayn-i hatâdur u nâ-sezâ
Kim virdi emân saña-iy aceb ki îmin olasın
Bu çarhdan ki işi kamu mihnetdür ü anâ
Ten kaydına neçün ola cân güheri esîr
Toprag içinde nîşe nihân ola kîmiyâ
Derd ü belâdadur niçe kim tende ola cân
Fikr eylegil bu derde ki ne nesnedür devâ
Utanmadın nişe idesin Hakka masiyet
Görür-iken ki ol saña nice ider itinâ
Sen sâkin olmag-ıçun ider cünbiş âsmân
Sinüñ masalihuñda yürür âb-ıla hevâ
Sakkâ-durur saña bulıd u âş-pez esîr
Ferrâşdur saña yil ü habbazdur serâ
Deryâda merkebüñe senüñ kamçıdur şemâl
Sahrâda saña mirvaha-gerdân-durur sabâ
Sinüñ tavaruña çeker irte gice alef
Leşker-keş-i bahâr u cerâyet-dehü-nümâ
Âsî olursın üşbu kamu lutf-ıla aña
Sen de ger âdemî-y-iseñ ola-y-dı bir hayâ
İsyân nicesi idile fermânına anuñ
Kim kudreti elinde-durur arz-ıla semâ
Ol pâdişâh ki oldı yir ü gökde uşayân
Her zerre birligine vü varlıgına güvâ
İkrâm-ıla celâl anuñ u cemâl hem
Şöyle ki halk u emr anuñ u izz ü kibriyâ
Oldur vücûd-ı Mutlak u Bâkî kamu vücûd
Anuñ vücûdı sâyesi-dur bilâ-imtirâ
Ni külli vü ne cüzvi vü ne hâsdur u niâm
Ni hâricî vü zihnidür iy sâhib-i dehâ
Oldur Ahad ki vahdeti zâta degül ziyâd
Yoh-durur anda kesret ü hem eyn ü hem metâ
Mutlak olur mukayyed-i küllî vü cüzvi hem
Bî-ân ki ide tagayyür anuñ zâtına itirâ
Varlıgıdur bedîhi vü ihfî-durur yakîn
Her nesneden ki var-durur ol nesnede hafâ
Evvel-durur velîkin anuñ ibtidâsı yoh
Âhır-durur velîkin aña yohdur intihâ
Çün lutf u nimetine anuñ yoh-durur kerân
Kimdür ki ide bile aña hamd-ile senâ
İhsânına hisâb yog u fazlına hem kenâr
Pes kim ola ki ide bile kullugın edâ
Havfından ay erir ü recâ-y-ıla artar uş
Kul ol-durur ki anda ola havf-ıla recâ
Ne kavline bulınur anuñ redd ü itirâz
Ne filine bulınur anuñ çün ü yâ çirâ
Ne nutk vasfını ide bilür ne akl u rûh
Ne vehm künhine ire bilür ne hoœ zekâ
Hem Vâhibü’l- Atâ’dur u hem Âlimü’l-Guyûb
Hem Fâliku’n-Nevâ’dur u hem Râzıku’l-Verâ
Uş tâatına bedr bigi ser-figende şems
Uş şems bigi hidmetine püşt-i ham hevâ
Bula halâs cümle mahâvifden ol kişi
Ki anuñ inâyetine ide dâ’im ilticâ
Bî-gâne ol cihândan u bî-hwîş kendüden
Ol kim muhabbeti-y-le ola anuñ âşinâ
Kes halkdan alâyık u uzlet kıl ihtiyâr
Kim Hak katunda kadr bulasın u irtikâ
Tavukı zillete düşüren nedür ihtilât
Ankâyı izzete çıharan nedür inzivâ
İde fenâyı terk ü bekâya kıla heves
Ol kim ümîdi var ki bula lezzet-i likâ
Eyyûb bigi sabr gerekdür belâsına
Kim bî-belâ kimesneye virilmedi velâ
Yakûb ki olmış-ıdı anuñ göñli dâr-ı hüzn
Görmezdi Yûsufı gözine irmese amâ
Ocaga girüben oda yanmaz-ısa demür
Ne âyîne olur ol u ni âlet-i gazâ
Lâle oda yahılur anuñ-çün bulur cemâl
Çün kim gül oda düşe sudâa olur devâ
Ol bula subh bigi safâ kurbetinde anuñ
Kim sıdk-ıla ola tâbi-i âsâr-ı Mustafâ
Hem zirve-i memâlik ü hem server-i rüsül
Hem zübde-i beşerdür ü hem kutb-ı evliyâ
Anda ki “lev denevtü” diyü kaldı Cebra’îl
Hakdan aña irişdi “tekaddem” diyü nidâ
Cibrîl’i koyuban ol araya irişdi ol
Kim anda oldı rûzi aña halvet-i denâ
Çün hatm-i enbiyâ vü rüsüldür aceb degül
Kim olsa şeri nâsıh-ı ahkâm-ı enbiyâ
Hakdan Sirâc anuñ-ıçun oldı adı kim
Mecmû-ı halk andan alur nûr-ıla ziyâ
İtdi anuñ tevâzuı fahr-ıla iftihâr
Gerçi ki pâdişehler olupdur aña gedâ
Oldugı-çun adınuñ arasında hâ vü mîm
Tâc oldı yidi sûreye ol iki zî-atâ
Ol aduñ evveli-y-ile vü âhırı içün
Medd oldı eyle kim elif uş hatt-ı istevâ
Barmagınuñ işâreti-le ayrıldı gökde mâh
Mûsî elinde oldı-y-ısa ejdehâ asâ
Söyletdi zehrlü et-ile sûsmârı ol
İsî nefesle virdi-se bir mürdeye kuvâ
Hilat aña “le amrüke ve levlâ” dür yakîn
“Ve’l-leyli”dür saçı yüzi “ve’ş-şemsi ve’d-dûhâ”
Hakdan Beşîr oldı anuñ adı vü nezîr
Zî maden-i keramet ü zî-matla-ı hüdâ
Tibyân-durur kitâbı vü büşrâ vü hem hakîm
Nûr u belâg u mevize vü rahmet ü şifâ
Oldur imâm ü kıdve-i ahyâr ü ehl-i dîn
Oldur hümâm ü zübde-i ebrâr ü asfiyâ
Ol kutb-ı evliyâdur u evtâddur aña
Sıddîk-ıla Ömer dahı Osmân u Murtazâ
Aldı karâr hilmi-y-ile merkez-i zemîn
Buldı medâr azmi-y-ile mihver-i semâ
Şeri kamu şerâyii nesh itdise n’ola
Çün âhır-ı rüsül-durur u hatm-i enbiyâ
Çün Ahmed’i senâ-y-ıla zikr ide Ahmedî
Ger hem-dem olmaz-ısa aña müşg olur hatâ
Gerçi ki Mustafâ yüzüni görmedüm velî
Mihrinden irdi gözlerüme nûr-ı ıstıfâ
Bû Cehl dahı ışkına sıddîk olup sözin
Tasdîk ide-ydi olmasa gözinde anuñ gıta
Bû Cehl bir göz-ile bakardı aña ki ol gözüñ
İçi çüher tolu-y-ıdı vü illet-i gışâ
Bû Bekr bir gözi-y-le nazar ider-idi aña
Ki ol gözde yogıdı sebel ü zulmet ü gışâ
Çünkim şefîsin ü müşeffa seni iy resûl
Baña şefâat it ki olur hâcetüñ revâ
Tîmâr it şefâat-ıla derdüme benüm
Senden bulur-ısa n’ola bu bî-nevâ nevâ
Ol kişi kim şefâatüñ aña irişmege
Ne kim velâsı var-ısa olur aña belâ
Baña inayet eyle şefâatle anda kim
Kamu halâyıka irişür mihnet ü anâ
Hakdan benüm günehlerüme afv iste kim
Bana günâh lâyık ana afvdur sezâ