Degül binüm bu başumdagı sevda
Ki aldaya anı beyzâ vü hamrâ
Gören düşde cemâlüñüñ hayâlin
Nazar ider mi ây u güne hâşâ
Temennâsı kamunuñ cennet ü hûr
Baña sensin temennâ zî temennâ
Belâ dâmı-durur saçuñ sevâdı
Göñül zülfüñde anuñ-çun dutdı me’vâ
Fenâ gerek seni isdeyene evvel
Anuñ-çun itmişem varlıgı yagmâ
N’idersin arzu Nîl ü Furâtı
Benüm gözlerümi eyle temâşâ
Senüñ dişüñe teşbîh itdügüm-çün
Tefâhurdan göge çıkdı «üreyyâ
Yüzüñi görüben kan derledi gül
Hayası var-durur iy rahmet aña
Gün-ile ay bahdılar yüzüñe
Zevâle düşdi ol bu kaldı taña
Nice aşûb ider ol fitne gözler
Dilegi cân mı-durur uş müheyyâ
İşidüp Ahmedî’den tûtî-yi rûh
Lebün vasfın didi kim zî şeker-hâ