Gözüñ kim oldı fitne ışkına hûr
Aceb mi nergisi iderse mahmûr
Yüzüñe n’öykinür gün çün bilür kim
Zevâle tîz irer her ki ola magrûr
Zi tâze yüz ki ide kapuñı kıble
Zi rûşen göz ki ide yüzüñi manzûr
Bahâr oldı getür gül-gûn şarâbı
Ki olmaz zerk bu mevsümde nazûr
Açıl gül bigi işit bülbül nevâsın
Dem-i ayş olma gonca bigi mestur
Koma lâle bigi elden câm-ı lali
Çü nergis bigi olduñ böyle mahmûr
Al ol câmı ele ki anuñ şuâı
Yañaguñda ola nûrün alâ nûr
Nedür gül bigi iden ömr bâgın
Ter ü ser-sebz ü rengîn âb-ı engûr
Bu lutfa ki Ahmedî ider dürr-i manzûm
Hayâdan hall ola lü’lü-yi mensûr