Hevâyı gör ki nice hoş hevâdur
Cihân kuşlar üninden pür-nevâdur
Meger gül-bün Süleymân-çetr oldı
Ki bülbül anda Dâvûdî-edâdur
Nikâb-ıla gelür gül-zâra gonca
İy rahmet aña kim ehl-i hayâdur
Başına urdı nergis tâc-ı zerrîn
Bögün kim lâle yâkûtî kabâdur
Çiçeklerle çemen eyle bezenmiş
Ki cennet dir-iseñ ana revâdur
Dem-i rûhü’l-emîn oldı hevâ kim
Bu yir yüzi tolu neşv ü nemâdur
c
Arûs-ı gül kamu reng oldı vü bûy
Meger meşşâta-i bâd-ı sabâdur
Kamu söz-ile görgil lâleyi kim
Yüzinüñ rengi nice dil-güşâdur
Sabûh iç dir saña bülbül sabâhın
Ki subhuñ bâdesi câna safâdur
Hevâ müşg-i Hıtâ oldı eger sen
Mey-i gül-rengi itseñ hatâdur
Gül ü bülbül arasında işit kim
Gice subha degin ne mâcerâdur
Seherde bülbül envâ-ı lügatde
Ne söylerse kamu şâha duâdur
Şeh-i Zühre-saâdet kim vücûdı
Güneş bigi kamu cûd u seHâdur
Süleymân-ı zamâne mîr Sülmân
Ki cinn ü inse ol fermân-revâdur
Bu şâh-ı şîr-dildür kim elinde
Kılıcı düşmen üzre ejdehâdur
Süñüsidür anuñ bir mâr-ı efi
Yayından çıhan oh tîr-i kazâdur
Kamu sâz u nevâsı-y-ıla Zühre
Serâyında anuñ perde-sirâdur
Anuñ cûdından alur çeşme icrâ
Anuñ-çun teşne-dillere devâdur
Bulıt cûdından ider kesb-i idrâr
Hayâsı var anuñ-çun ter gedâdur
Sabânuñ yili bigi hoş-nefesdür
Bahâruñ bâgı bigi hoş-likâdur
İşigi topragı cânlara iksîr
Ayagı tozı akla tûtîyâdur
Bahâdur Hândur u sultân u ânuñ
Yolınuñ tozı cânlara bahâdur
Penâh iderse dergâhın halâyık
Aceb mi çünki ol zıll-ı Hüœâdur
Anuñdur baht u taht u düşmeninüñ
Ümîœi yil bigi cümle hebâdur
Müdâm işi anuñ lutf u keremdür
Hemîşe pîşesi cûd u atâdur
Bu tâhûn-ı felek altında hışmı
İricek hasma tâûn ı vebâdur
İnâyet hem-inandur aña Hakdan
Pes aña saltanat tâc-ı sezâdur
Ne layık Ahmedî’ye şehden ihsan
Vazîfe andan ol şâha duâdur
Niçe kim devr-ile yıllar fuzûlî
Bahâr u sayf u pâyîz ü şitâdur
Revân olsun şehüñ hükmi cihâna
Ol aradan ki hatt-ı istivâdur
Anı Hak bâki itsün kim cihânuñ
Duâsı ol hazrete tûl-i bekâdur