İtmez nazar yüzüñe bahan âfitâba hîç
Meyl eylemez tenüñi gören mâh-tâba hîç
Pervîn dişüñ ki menzili olmış-durur kamer
Zînet komadı güher-i dürr-i hoş-âba hîç
Kevser-lebüñ bulan kıla mı âb-ı Hızr’a meyl
Anber saçun gören kala mı müşg-i nâba hîç
Çün lal yañaguñda aha dür bigi derün
Revnak koya mı dahı gül-ile gül-âba hîç
Hicrüñ odında şem bigi yandı varlıgum
Kimse ide mi sabr bu resme azâba hîç
Kılmaz benim gözümi gören Nîl’e iltifât
Deryâ katında baha mı kimse sehâba hîç
Bunca zamân işigüñe yüz sürdi Ahmedî
Lâyık mıdur ki irmeye bir feth-i bâba hîç