Kime kim dâr-ı uzlet ola mesken
Kala ol taht-ı izzetde mümekken
Mekân vahdet serâyın düze ol kim
Bu vahşetde bulayım diye me’men
«afâ-yı gül-şen-i kudse heves it
Ne aldadı seni bu tîre kül-hen
Heyûlî zulmetinden göremezsin
Ki ne rûşen-durur ol sebze gül-şen
Mugaylânı nice ide gûl bigi
Bu tûbî âşiyân tûtî neşîmen
Ölümden öñdin öl dirlik dilerseñ
Ki ölüp tûtî halâs oldı kafesden
Yigitlikde düriş Hakka iriş kim
Bu gerdende felekdür pîr-efken
Kuvâ çün künd ola azâ kamu süst
Ne iş başarasın bellü-durur sen
Bahâr olduhda bezm olur agaçlar
Hazânda lâle mi biter ya susen
Düriş fursatda kim iş olmaya fevt
Ki dâyim râm olmaz çarh-ı tevsen
Aña kim fursatı saymaz ganîmet
Saâdatsuzlıg olmışdur muayyen
Diyen ki eyvânı keyvâna irürem
Gerek Behrâma olmaya fürûten
Er oldur kim havâdis görse yirde
Göge çıharmaya zen bigi şîven
Baş indürmeye kimseye vü ger hod
Sipihr ü mihr olalar aña düşmen
Aña biñ zahm urursa dest-i ahdâs
Figân itmeye şol resme ki hâven
Kılıc ehli aña dirler ki izzet
Oradan bula ki andan buldı cevşen
Neden kopdı bu kim şimdi bir ince
Oradan kısmet urdı ki sûzen
Eger fermân-revânlıh isder-iseñ
Nedür saña tarîkın eydeyim ben
Bülend it himmeti dûn olmagıl kim
Bu gerdûn koya fermânuña gerden
Ol ide hâk hasmını ki anuñ
Elinde bâd ola zerr-i bahzen
Adûdan Behmen ol vakt aldı kîn kim
Eli oldı sehâda ebr-i behmen
Koma bir dâne hâsıl burada kim
Havâdis seyline döymez bu hırmen
Elüñ bir kâha zulm-ıla uzatma
Anuñ-çun ki âha döymez kûh-ı ahen
İ niçe nev-cüvân ıkdındadur lîk
Henüz ebkârdandur bu kühün-zen
Bu dünyâ rengine sen garre olma
Ki bir ranmâdur ol pür-mekr ü pür-fen
Nazar akl-ıla itsen taht-ı Kavus
Hakîkatde degül cüz çâh-ı Pîzen
Bekâsuz nesne tâ taht-ı Süleymân
Sorarsañ kim nedür bir bâœ-ı bî-zen
Ne iletdi cihândan sor Sikender
Ya devletden ne behre buldı Behmen
Baña sor çarh u encüm hâlini kim
Kamu göñlümde olmışdur mübeyyen
Zübân-ver şemam ü rûşen budur kim
Leken bigi degüldür dilüm elken
Leb-â-leb olmışam dürr-ile yâkût
Ne deryâ var benüm bigi ne maden
Benefşe bigi gey pâkîze-cîbem
Degülem gül bigi âlûde damen
Bu vâdîde baña kalmah-durur ayb
Tecellî Tûrı lâyık baña mesken
Halîlem dîn-i İbrâhîme cândan
Degülem râvi-yi râ-yı Berehmen
Açuhdur arşa göñlümüñ evinden
Tecellî nûrı-y-ıçun bunca revzen
Maânî-zâydur tabum egerçi
Maânîden bu halk oldı sütür-ven
Ululıh anı sanurlar hemîn kim
Geyerler hazz ü dîbâ-yı mülevven
Ululıh mı yetîm ü bîve mâlın
Be-nâ-hak alubanuñ bizemek ten
Ne zînet akl ehline ki âkıl
Kılıcdur gûheri-y-ile müzeyyen
Ululıh akl-durur dîn ü dâniş
Safâ vü sıdk-ı kavl ü rây-i ahsen
Kulah dut Ahmedînüñ sözine kim
Kılıpdur hâtırın Hak vâdi-i eymen
Kelîm-i vakt şimdi ol-durur kim
Ne dirse kamu hikmetdür müberhen
Bilâ-minnet saña nimet döşedi
Edâ it şürkin ü gör fazl-ı zü’l-men