Lebüñden olalı sırr-ı nihân-ı cân rûşen
Yüzüñden oldı bu hûrşîd-i âsümân rûşen
Niçe ki râzumı cânumda kıluram penhân
Gözüm yaşı ider anı yigân yigân rûşen
Yüzüñ ne âyînedür kim anuñ safâsından
Olur aña nazar idene nakş-ı çân rûşen
Diler ki fehm ide cân agzuñuñ hakîkatini
Ne vehm-ile ola bu nükte-i nihân rûşen
Gözümi ko ki yüzüñe nazar ide bir dem
Ki âb-ı ebr-ile olur rû-yı gül-sitân rûşen
Sabâ saçuñ nefesini irürse hâke ola
Çirâg-ı rûh-ıla eczâ-yı üstühwân rûşen
Lebüñi zikre getürdükde cân olur şîrîn
Yüzüñi yad idicek olur revân rûşen
Çü kimse bilmedi mâhiyyetini sûretüñüñ
Aceb güneşe neden oldı bu nişân rûşen
Saçuñ nikâbı yüzüñden gidicegez görinür
Ki gitdi gice vü gün oldı nâ-gehân rûşen
Yüzüñ hayâli zebân uralı yüregümde
Çirâg u şem bigi olmışam zübân rûşen
Yüregüme urdugu okı ider gözüñ inkâr
Gözüme karşı-y-iken tir-ile kemân rûşen
Bu âh-ı serd-ile yaşum ne-çün ola tîre
Kamu suları çün ider dem-i hazân rûşen
Hayâli serv-kadüñüñ gele diyü gör kim
Ne çeşmeler bu gözümden olur revân rûşen
Kusûr u hûrı göremeye göz olup hîre
Yüzüñ bigi olur-ısa gülşen-i cinân rûşen
Saçuñ hevâsı-y-ıla gün bigi alem oldun
Nite ki rayet-i şâhinşeh-i cihan rûşen
Muhammed-i melikü’l-mülk şems-i devlet-i dîn
Ki adli nûrı-y-ıla oldı her mekân rûşen
Selîl-i şâh-ı cihân Bâyezîd İbni Murad
Sülâle-i şeh-i İslâm u Orhan-ı rûşen
Serir-bahş-i selâtîn u tâc-dâr-i mülûk
Ki olur likâsı-y-ıla çeşm-i hânedân rûşen
Ayagınuñ tozını sürme eylese nergis
Sitâre bigi gözi ola câviœân rûşen
Hayâlüñi görür-ise karañulık düşde
Ola ziyası-la anuñ hemân zemân ruşen
Sabâh mihrüñ-ile urdi dem aceb gündür
Bu ki itdi şem bigi nûr-ıla dehân rûşen
Zuhûrı buldı huzûruñ çü gaybet itdi adû
Bulıt gidicek olur şems bî-gümân rûşen
Muammeyât-ı maânî zamîrüñe iy şâh
Olur niçe kim ider fikrin imtihân rûşen
Kılıcuñuñ suyına irdi âb-ı bahr meger
Ki oldı âyîne-vâr anda her kerân rûşen
Siper yire sala lâle-misâl çünkim ola
Gözine düşmenüñ ol tîg ü ol sinân rûşen
Ne âsitân-durur ol devlet-âşiyân ki ider
Gözine encümüñ ol hâk-i âsitân rûşen
Nicesi münkir olur hasm saña görir-iken
Yüzüñde âyet-i baht-ı ebed ayân rûşen
Kişiye kim ola ol rûz kur çün huffâş
Ne nefi oldugı şah-ı sitâre-gân rûşen
Kapuñ ki hidmet-içün anda cem olur encüm
Olup-durur nite kim râh-ı kehkeşân rûşen
Kılıcuñuñ odına muhterik olur düşmen
Nite ki gün zühal-ıla idicek kırân rûşen
Fisâne oldı Nerîmân u Sâm ol demden
Ki nusretüñ kılıcı oldı bî-fisân rûşen
Senüñ her işde gören azmüñi ki hazmi ola
Bilür ki nice olur emri kün-fe-kân rûşen
Yiter bu hüccet-i kâtı kılıcuña ki oldı
Fütûhı âyeti tâ hadd-i Kîrivân rûşen
Diler ki ola bu eyvâna pâsü-bân keyvân
Ne yüce himmet ider gör bu pâsü-bân rûşen
Güher sehâvetüñüñ korhusından oldı nihân
İde-durur bu işi râst bahr u kân rûşen
Senüñ kemâlüñüñ evsâfı bî-nihâyetdür
Burada acz olur özr-i medhi-hwwân rûşen
Bu rûz-nâmeñe yirinme Ahmedî şâœ ol
Ki rûzigâruñ ide subh-ı kâmu-rân rûşen
Nüvaht itse beni şehri-yâr sözümden
Kamu cihânda ola hûb dâsitân ruşen
İde bu pir-i cüvân-dil cüvân-ıla pîre
Ki ne keremler ider ol şeh-i cüvân rûşen
Güneş bigi söz içinde benem müşârün ileyh
İder bu daviyi tasdik ins ü cân rûşen
Nite ki şem-dilüm cümle nûrdur gerçi
Ki var-durur nefesümde ateş ü duhân rûşen
Nice ki ahber ola bâg u bû-sitân efzûn
Niçe ki ola gül-ile bu hâk-dan rûşen
Bahâr-ı devletüñe irmesün hazân kim anuñ
Olur hevâsı-y-ıla bâg u bû-sitan rûşen
Adûña ki oldı kıyâmına mahşeüñ münkir
Kıyâmet eylesün iy merd-i ser-giran rûşen
Sitâreye çeriñüñ tozı rûşinâyi-yi çeşm
Niçe kim ide gözi hâk-i Isfahân rûşen