Niçe ki cehd iderem lalüñe olam sîr-âb
Ne çâre tâliüme çün serâb olur sır âb
Düşürdi gözlerüñüñ sihr ü âli cânuma teb
İrürdi saçlaruñuñ pîç ü tâbı göñlüme tâb
Yüzüñ çirâgınadur şem-i rûz pervâne
Tenüñ ziyâsına meh-tâb nurıdur şeb-tâb
Senüñ belâñı velâ bilürem cefâñı vefâ
Ki yâre azb gelür yâr nice itse âzâb
Senüñ sıfâtuñı irâb-ıla dürüst itdüm
Orada kim yog-ıdı irâb u hem dahı arâb
Ne say-ıla irişe mûr-çe Süleyman’a
Meger müfettihü’l-ebvâb ide fethü’l-bâb
Çün oldı bâg-ı maânîde Ahmedî bülbül
Degül garîb dil uzatsa aña zâg u gurâb