1
Nikâb açdı yüzinden hoş-likâ gül
Cihânı kıldı pür-nûr u safâ gül
Serâ-perde urup gül-zâr içinde
Düzetdi bülbül-i perde-serâ gül
Yüzüñ rengini gördiler reyâhîn
Anuñ-çun oldı uş gark-ı hayâ gül
Ayagı tozınuñ bir zerresi-y-çün
Sabâya virdi varlıgın fidâ gül
Dimâgı müşg-ile tolu hevânuñ
Niçe kim hüsnüñe kılur senâ gül
Sabâ binün bigi ışkuñdan iyi yâr
Gehî dîvâne olur gâh bîmâr
2
Güli çün gördi hoş dem-sâz bülbül
Kılur sûz-ıla her-dem sâz bülbül
Hoşâ fasl-ı bahâr u vasl-ı dil-dâr
Seher-geh çün ide âvâz bülbül
İşit kim her nefes ışkuñ işinden
Saña rûşen ide biñ râz bülbül
Niyâz it nâzına yâruñ ki hoşdur
Tahammül itse gülden nâz bülbül
Kalur gül-zâr şavkı-y-la niçe kim
Yüzüñüñ vasfın ider söz bülbül
Cihân tolu nevâ vü berg-i güldür
Dem-i nây u rebâb u câm-ı müldür
3
Egerçi anber-efşândur benefşe
Senüñ zülfüñe hayrândur benefşe
Dimâgına saçuñ sevdası düşdi
Anuñ-ıçun perîşândur benefşe
Saçuña müşg dimiş ol hatâdan
Boyın egmiş peşîmândur benefşe
Cihân hayrân-durur zülfüñe anı
Ne bilsün kim ne reyhândur benefşe
Dimâgını hevânuñ kıldı müşgîn
Meger şâha senâ-hwândur benefşe
Melik Sülmân ki oldur şâh-ı kişver
Dil-âver pâdişâh u milk-perver
4
Gözüñe öykinür mahmûr nergis
Nesinedür aceb magrûr nergis
Yüzüñ rengi vü gözüñ şîvesinden
Bihişt oldı gülistân hûr nergis
Nazar itdükçe gül-şende göremez
Yüzüñ mânendi bir manzûr nergis
Gözine uyhu girmez hasretüñden
Aceb mi ger ola rencûr nergis
Ayaguñuñ tozından sürme kılsa
İde-y-di gözlerin pür-nûr nergis
Cüvândur nev-hevesdür zevke lâle
Anuñ-çun düşmez elinden piyâle
5
Yüzüñ göreli iy gül-rûy gonca
Yoluñda dökdi reng ü bûy gonca
Lebüñ vasfını işitdi seher-gâh
Safâdan oldı handân-rûy gonca
Yile virdi gurûrı devletinde
Senüñ-çün varlıgın hoş-hûy gonca
Nefes urmaz şehâ zikrüñden ayru
Anuñ-çun oldı anber-bûy gonca
Gül-âb-ıla yur agzını meger kim
Olısar şâha midhât-gûy gonca
Bekâsıdır anuñ âsâyiş-i mülk
Likâsıdır anuñ ârâyiş-i mülk
6
Çemende düzdi bûy u reng lâle
İder uş işrete âheng lâle
Lebüñ lutfından oldı gonca handân
Yüzüñ renginden aldı reng lâle
Mey-i gül-rengi nûş it iy gül-endâm
Ki oldı hâk sebze seng lâle
Kılur her dem akîküñ micmerinde
Buhûr-ı ûd zî hoş yeng lâle
Senüñ ışkuñ odı cânına düşdi
Anuñ-çundur meger dil-teng lâle
Eger taht-ıla tâca var-ısa baht
Melik Sülmâna ire tâc-ıla taht
7
Bahâr irişdi vü hengân-ı reyhân
Zi zevk eyyâmıdur eyyâm-ı reyhân
Haber virdi sabâ zülfüñ deminden
Hasedden ditredi endâm-ı reyhân
Beñüñ lâle yüzünde dâne-i müşg
Saçuñ gül yañaguñda dâm-ı reyhân
Yüzüñ rengi-durur ârâyiş-i gül
Saçuñ kohusıdur ârâm-ı reyhân
Hatuñ bir sebzedür kim hayretinden
Yire döküldi neng ü nân-ı reyhân
Duâsı Ahmedînüñ budur iy şâh
Ki kılsun bahtuñı pây-ende Allah