Saçuñ hevâsı-y-ıla cism ü cân muattar olur
Yüzüñ safâsı-y-ıla yir ü gök münevver olur
Cemâlüñi görüben gün zevâla düşer ü ay
Taña kalur yüzüñe bu ne hûb manzar olur
Niçe ki söyleyesin dür dökilür agzuñdan
Hadîs yirine bu ne latîf gûher olur
Ümîœ ravzası vasluñ-ıla musaffâdur
Hayât çeşmesi hicrüñ-ile mükedder olur
Mukayyed itdi ser-â-ser cihânı bir kıl-ıla
Saçuñ sevâdı ki nûr üzre çetr-i anber olur
Gözüm yaşı ki iner şem bigi sûzuñdan
Yüregümüñ kanıdur dem-be-dem mukattar olur
Cihân u cân kamu sensin ki yüzüñüñ nakşı
Gözümde n’iredeki idem nazar musavver olur
Saçuñ hevâsı ne müşkil heves-durur bilürem
Velî ne çâre aña kim Tañrıdan mukadder olur
Niçe ki fikr ide vasfını Ahmedî lebüñüñ
Sözi ki söyleye şîrîn ü nâzük ü ter olur