Subh-dem Îsî nefes olup eser bâd-ı sabâ
Bülbüle virür haber gül geldüginden merhabâ
Zî-sabâ kim Huld bâgından gelüp bagışladı
Topraga pîrâne ser-pîrâye-i ahd-i sabâ
Sebze olmış hulle-pûş u gonca-gül-gûn pîrehen
Şâh-ı gül gûher-nisâr u lâle yâkût-ı kabâ
Cennet-i Aden oldı gül-zâr âb-ı kevser cûyibâr
Ebr lü’lü-yi Aden saçdı vü yil müşg-i Hıtâ
Gül urunmış tâc-ı lal ü nergis almış câm-ı zer
Hâre pîrûze-selebdür hâr mînâyî-ridâ
Gül serâ-perde düzetmiş girü cilve urmaga
Ol serâ-perde içinde bülbül uş perde-sirâ
Yâr zülfine sabâ yili güzer kıldı meger
Kim anuñ enfâsı-y-ıla hoş muattardur hevâ
Gonca ışkından lebinüñ her gice uş teng-dil
Gül yañagı hacletinden her seher gark-ı hayâ
Gül bigi keşf isteseñ nergis-misal itgil nazar
Rahmet âsârına kim tolmış-durur arz u semâ
İsdeseñ berk ü nevâ ıyşe varalum bâga kim
Toludur gül-zâr u bâg ucdan uca berk ü nevâ
Varsa göñlüñde küdûret câm-ı mey nûş eyle kim
Ol küdûret mahv olup göñlüñ tola nûr-ı safâ
Fikrin encâmuñ unıt Cem bigi câm-ı lal iç
Kim bu derde dahı nesne olmadı olmaz devâ
Lâle vü nergis bigi ildin koma bir lahza kadeh
Yile virüp ömrüñi gül bigi itmegil hebâ
Mevsim-i gül fursat-ı işretdür itme fevt anı
Çün güli bildüñ ki bes nâzükdür ü endek bekâ
Ahmedî cân saña mihmândur düriş hoş dut anı
Kim azîzi hwâr dutmah olmadı olmaz revâ