Yüzüñe nice diyem kim kamerdür
Kim andan şems dahı bir eserdür
Saçuñ anber beñüñdür dâne-i müşg
Lebüñ lal ü dişüñ silk-i güherdür
Kaşuñ yayından atılan ol ohdur
Ki aña cân u dîn ü dil siperdür
Kaşuñı akl beñzetmiş hilâle
Gör ol bârîk-bîn ne kej-nazardur
Gözüm görmek diler dâyim yüzüñi
Kamunuñ dilegi nûr-ı basardur
Irah senden yanarken şem bigi
Bu ne hûn-ı dil ü ne bîm-i serdür
Gözümdür feth-i bâb iden oduma
Bu ter-dâmen aceb deryâ-cigerdür
Gözüñ cânları ider sayd dâyim
Bu kanlu nîşe aña böyle hederdür
Nazar idüp cemâlüñ görmeyincek
Giceden gündüzüm târîk-terdür
Getür câmı ki irdi îd ü nev-ruz
Çiçekden yir yüzi pür-zîb ü ferdür
Çemen hem-şek-i tûtîdür ü lâle
Tezerv ü şâh-ı gül tâvus-ı perdür
Kelîm olup kelâma geldi bülbül
Ki karşusına anuñ nâr u şecerdür
Hevâdan her ne kim tagıla anber
Bulıtdan her ne kim irer dürerdür
Virelüm bâde-y-ile ömr dâdın
Bögün kim devr-i şâh-ı dâœ-gerdür
Emîr Sülmân e’azz’allahü nasra
Ki fazlı anuñ Alî adli Ömerdür
Sipâhına muîn izz-ile nusret
Livâsına karîn feth ü zaferdür
Süñüsi dâfi-i her zulm ü fitne
Kılıcı kâmi-i her-şûr u şerdür
Kemer baglamayan kullıgına anuñ
Nice kim ney veger Rüstem kem-erdür
Fütûhı dâsitânı uş görinür
Hadîsi İskenderüñ cümle semerdür
Görüp işitmege medh ü duâsın
Dime nergis benefşe kûr u kerdür
Anuñ şükrin diyen dillerde oldı
Sözüñ tanı ne resme kim şekerdür
İşigi kıble-i erbâb-ı devlet
Kapusı melce-i ehl-i hünerdür
Eline ebr nice diyeyim kim
Anuñ feyzı su bunuñ sîm ü zerdür
Dekâyık sırrınadur aklı mahzen
Hakâyık dürrine göñli makardur
Anuñ-çun sebze-durur adli bâgı
Ki şâhuñ kılıcı aña bahûrdur
Urınsa tâc hasmı girü hasdür
Horûs uş dûn egerçi tâc-verdür
Kılıcından adû cân kurtara mı
Ki boynı bu kılıca reh-güzerdür
«enâsı eflâk tûmârında merkûm
Medîhi levh üzere müstetardur
Kulına şeh bir at inâm itdi
Ne diyeyim ne zîba cânavardur
Yürise su-durur yügürse yildür
Velîkin berk şöyle kim hacerdür
Kazâ bigi irişür düşmene ol
Sanasın kim meger pey-i kaderdür
N’ireye kişi irmek diler-ise
Burâk-ı fikr bigi râh-berdür
Hilâl-i feth-durur nali anuñ
Anuñ-çun çarh aña bî-siperdür
Kayada taşda oldur âhenîn-pây
Anuñ-çun yiryüzi andan pür-şererdür
İrer bir kâmile bir mülke gerçi
Binen yüridüginden bî-haberdür
Eger sarsarla koşılur olursa
Anı biñ mîl bir demde geçerdür
Gereklüden ne kim dirler var anda
Eger eksügi varsa bir eyerdür
Kayurma Ahmedî kim anı virenden
Ol eksük dahı kim dirsin biterdür
Seni deryâ bigi bayıda dürre
Melik kim pâdişâh-ı bahr u berdür
Anuñ inc
âmı hwânın sorar-ısañ (XXXIII/40)
Cihânuñ varı aña mâ-hazardur
Duc
âsın her seher vird it anuñ kim (XXXIII/41)
Duânuñ mevsümi vakt-i seherdür